धरान : विश्वमा महामारीकोरुपमा फैलिएको कोरोना भाइरसका कारण लकडाउन हुँदा धेरै जसो सर्वसाधारण भोक भोकै बस्नु परेको खबरहरू देख्ने र सुन्ने गरेका छौ ।

भोकै बस्न किन नपरोस् त लामो समयको लकडाउन र निषेधाज्ञाले गर्दा आफूले गर्दै आएको काममा पूर्णविराम लागे पछि । कोरोना भाइरसको सङ्क्रमण बढी रहेको बेलामा सर्वसाधारणलाई जीवन गुजारा गर्न सकस भएको छ । तर कोही भने लकडाउनको बेलामा मालामाल बन्नेहरू पनि छन् ।

खाने मुखलाई जुँगाले छेक्दैन , भनेझैँ गर्ने मान्छेलाई लकडाउन र निषेधाज्ञाले पनि छेकेन । लकडाउनकै बेलामा केही सर्वसाधारण भने आफूले सके जति काम गरेर आफ्नै वरिपरि खेतीपाती, तरकारी लगाएर मालामाल पनि बनेका छन् । धरानका दीपक राईको बजारमा होटेल लकडाउनले गर्दा चल्न पाएको छैन । आजभोलि उनी धरानको दानावारिको स्थानीय तरकारी बिहानको समयमा बेचिरहेका छन् । दिउँसो के खाली बस्नु भनेर घरमै जाड रक्सी समेत बनाएर बेचे , रक्सी पार्दा निस्किएको कट खुवाएर ४ वटा सुँगुर पालेर बेचे पनि । बारीमा खेती पाती पनि गरेको उनी बताउँछन् । उनी भन्छन् - “लकडाउनमा खाद्य सङ्कट होइन खाद्यान्न उत्पादन बढाउने अवसर रहेछ ,श्रम गर्नेहरूको लागी । ”

यसै गरी धरान ३ कै फाइनान्समा काम गर्ने टिका बुढाथोकीले लकडाउनमा किनीमा बनाएर,विभिन्न प्रकारका अचारहरू बेचेर आफू व्यापारी बनेको बताइन् । यस्तै रोशनी परियारले ब्युटी पार्लरको तालिम लिएकी थिइन । तर , आर्थिक अभावले गर्दा आफ्नै ब्युटी पार्लर खोल्न सकेकी थिइनन् । सबै जना बजारकै पार्लर जान्थे कोही कोही परेला मिलाउन चैँ आउँथे । रोशनीले भनिन “लकडाउनले मलाई सिप प्रस्फुटन गर्ने अवसर दिलायो” मैले तिजमा र विवाहमा मेहन्दी लगाएर केही रकम कमाउने अवसर पाएको छु । थ्रेडिङ गर्ने ,कपाल स्टेट गर्ने मेकअप गर्नेहरू पनि आउन थालेका छन् अहिले । उनी भन्छिन् “लकडाउन खुलेपछि पैसा बचत गरेर पार्लर खेल्ने सोचमा छु ।”

धरान १४ की विमला भण्डारी लकडाउनको सदुपयोग गरी आफू व्यापारी बनेको बताउँछिन् । उनी लकडाउन अघि डोकोमा दिनभरि सिजनका फलफूल मात्र बेचेर गुजार गरेको बताउँछिन् । तर ,लकडाउनमा उनले स्थानीय छिमेकीहरूले उत्पादन गरेका सागसब्जी घिरौँला, फर्सी, खुर्सानी ,केरा, साग, इस्कुसका मुन्टा र हरियो मकै बिक्री गर्ने व्यवसायमा लागिन् । उनी भन्छिन् “लकडाउन अघि म बारी बाँझो राखेर डोकोमा फलफूल बेच्न जान्थे तर लकडाउनको सदुपयोग गरी बारीमा मकै लगाएर हरियो मकै बेचे, बारीको घाँस बेचे ,कोदो पनि रोपे अब केही दिनमा कोदो फल्नेछ र नरुवा पनि बेच्नेछु ।

लकडाउनले धेरै जसो सर्वसाधारणको गाँस खोसिएको सुन्छु । गर्ने इच्छा र जाँगर भए भोकै बस्नु पर्दैन उनको तर्क छ । जहाँ इच्छा त्यहाँ उपाय भनेझैँ समय र परिस्थिति सँग जुध्न सक्नुपर्छ । समय र परिस्थितिले जस्तो अवस्थामा पुर्याउछ त्यस्तै वातावरणमा सङ्घर्ष गर्न कोसिस गर्नुपर्छ । अवश्य भोकै र बेरोजगार भएर बस्नु पर्दैन भन्ने गतिलो उदाहरण हुन लकडाउनमा मालामाल हुने उनीहरू । त्यसैले काम सानो ठुलो हुँदैन, गर्नुपर्छ मेहेनेतको फल अवश्य मिल्छ ।