किन हुन्छ धरानमा ठुला आयोजनाहरुमा विवाद ?

धरान :गत वर्षकोे माघ २७ गते धरान ८ स्थित तीनकुने सुन्दर बस्ती विकास आयोजना क्षेत्रमा बसपार्कको शिलान्यास हुँदै गर्दा करिव दुई सयमिटर पर कालो झण्डा र प्लेकार्डसहित विरोधमा नाराबाजी भइरहेको थियो । विरोध गर्नेहरु आयोजना क्षेत्रमा जग्गा भएका दर्जन बढी स्थानीयबासीहरु थिए भने बसपार्कको शीलान्यास धरानकी कार्यवाहक मेयर मञ्जु भण्डारी सुवेदीले गर्दे थिइन् ।

बसपार्कको शिलान्यास भएसँगै डेढ दशकदेखि अवरुद्ध भएको आयोजनाले पनि गति लिने अपेक्षा धरानेहरुले लिएका थिए । तर, शिलान्यास कार्यक्रमले नै विरोधको सामाना गर्नुपरेपछि आयोजनाको गाँठो अझै नफुकेको भन्ने देखियो । जनप्रतिनिधि आएपछि विवाद सुल्झिएर आयोजना र बसपार्क निर्माणको काम अघि बढ्ने आशामा धरानबासीहरु थिए । तर विवाद सुल्झनुको साटो जनप्रतिनिधिहरु आफै आयोजनाको विवादमा फस्न पुगे । ‘जनप्रतिनिधि आएको दुई बर्ष भयो, योजनाहरु धमाधम अघि बढाउनुपर्ने थियो, तर जनप्रतिनिधिहरु नै पो विवादमा अल्झिए,’धरानका पुर्वमेयर मनोजकुमार मेन्याङ्बो भन्छन्,‘यही पाराले हो भने धरानको विकासको गति धिमा हुन्छ ।’

पुर्वमेयर मेन्याङ्बोको कार्यकालमा नै यो आयोजना अघि बढेको थियो । धरानको भानुचोकमा भएको साँघुरो र अव्यवस्थित बसपार्कलाई आधुनिक बसपार्क बनाएर सार्ने लक्ष्य राखेर यो आयोजना झण्डै दुई दशकअघि शुरु भएको थियो । बसपार्क पनि सार्ने भनिएपछि आयोजनास्थलका जनताले बसपार्कको लागि निःशुल्क जग्गा उपलब्ध गराएका थिए । धरानको महत्वपुर्ण यो योजना भने विवादले अघि बढ्नै सकेको छैन । दुई बर्षअघि निवार्चित भएपछि कार्यवाहक मेयर भण्डारीकै नेतृत्वमा आयोजनाको विवाद सुल्झाउन पहल भएको थियो । ‘बसपार्क शिलान्यासमा केही जग्गाधनीहरुको असन्तुष्टी थियो, तर अब पहिलाको जस्तो विवाद छैन,’कार्यवाहक मेयर भण्डारी भन्छिन्,‘बसपार्कको डिपिआर बनेपछि आयोजनाले पनि गति लिन्छ ।’

धरान यो आयोजना मात्र होइन, पछिल्लो दशक दीर्घकालिन महत्व बोकेको ठुला आयोजनाहरु पनि विवादमा छ । विवादको कारण ती आयोजना अवरुद्ध छन् । धरानको ठुलो समस्या रहेको खानेपानी समस्या हल गर्न सञ्चालनमा रहेको एकीकृत सहरी विकास आयोजनाअन्र्तगतको धरान खानेपानी आयोजना पनि शुरुवातदेखि नै विवादमा पर्यो । जुन २०१५ बाट शुरु भएको यो आयोजना जुन २०१७ भित्र सम्पन्न गर्ने सम्झौता थियो । तेस्रो पटक म्याद थप भएको आयोजनाको समय आगामी डिसेम्बर २०१९ सम्म छ । विरोध र विवादका बीच शुरु भएको आयोजनाको विरोधी पक्षले पछिल्लो पटक सर्वोच्चमा मुद्दा हाल्यो । यो मुद्दाले झण्डै ७ महिनासम्म मन्त्रीपरिषदले निर्णय गरेको खानेपानी संस्थानको सम्पत्ति तथा दायित्व हस्तान्तरणको प्रक्रिया अड्कायो भने आयोजनाको प्रमुख काम इन्टरकनेक्सन पनि अवरुद्ध भएको थियो ।

तोकिएको समयमा आयोजना नसकिदा लागत १ अर्ब ४८ करोडबाट बढेर एक अर्ब ७० करोड नाघिसकेको छ । यसले धरानेहरुलाई ऋणको भार पनि बढाइरहेको छ । दुई पटक लागत र सामानको भेरिएशन भएर कुल लागत १ अर्ब ७७ करोड पुगेको आयोजना प्रमुख राजु पोख्रेलले बताए । नाकाबन्दी, रुख काट्न स्वीकृति दिन ढिलाई, संस्थानको सम्पत्ति दायित्व हस्तान्तरण ढिलाई र सर्वोच्चको मुद्दाले पनि ७ महिना ढिलाई भएको उनले बताए । आयोजनाको कुल लागतको ३५ प्रतिशत ऋण हो भने १५ प्रतिशत धरान उपमहानगरको सहभागिता हो । यस्तै, ५० प्रतिशत सरकार र एडिबिको अनुदान हो ।

धरान १७ स्थित डाँडाघोपामा एयरपोर्ट बनाउन नगरपालिकाले पहल गरेपछि स्थानीयले सस्तो मुल्यमा यति इन्कर्पोरेट प्रालिलाई जग्गा दिएका थिए । तर डेढ दशक समय वितिसक्दा पनि एयरपोर्ट बन्ने संकेत छैन । सस्तो मुल्यमा जग्गा दिएका स्थानीयहरुले सम्झौता अनुसार पुरानो मुल्यमा जग्गा फिर्ताको माग गरिरहेका छन् । यस्तै, तत्कालिन जनप्रतिनिधि हुँदा नै भानुचोकमा सपिङ कम्प्लेक्स बनाउन नगरपालिकाले रेडिमेड तथा फेन्सी बजार भत्काएर खालि गरिएको पनि डेढ दशक बितिसक्यो । त्यो जमिन अहिले ट्याक्सी पार्किङ र कार्यक्रम गर्ने थलो बनेको छ । जोगवनी–किमाथांका ६ लेनको सडक धरानको बीचबजार भएर लैजाने कि सेउती खोला किनारबाट वाइपास गर्ने स्थानीयबासीको माग छ ।

धरानको पर्यटन विकास गर्ने भन्दै डिपिआर, वातावरणीय प्रभाव मुल्यांकन र सोइल टेष्ट विना नै सर्दु जलाधार क्षेत्रमा थाउजेण्ड बिग बुद्धको शिलान्यास भएको थियो । निक्कै विवादित बनेको बिग बुद्धको डिपिआर अझैसम्म तयार भएको छैन । पुर्वपश्चिम मदन भण्डारी राजमार्ग पनि धरानमा आइपुग्दा वाइपास गर्नुपर्ने भन्दै विरोध भइरहेको छ । ‘विगत हेर्दा धरान विवादै विवादको शहर जस्तो देखिन्छ, ठुला योजनाहरु जब शुरु हुन्छ, त्यो बेला विवाद भएको छ,’कार्यवाहक मेयर भण्डारीले भनिन्,‘धरानमा विकास नचाहने एउटा समुह सक्रिय छ, यसले धरानको समृद्धिलाई नै वाधा पुगिरहेको छ । तर, कुन खोलाको पानी आयो भनेर विवाद नगरी धारामा पानी आयो कि आएन भनेर हेर्नुपर्छ ।’

जनप्रतिनिधिविहिनता र स्वार्थ

धरानमा विकासको योजनाहरु विवादमा पर्नुका थुप्रै कारणहरु छन् । ती मध्ये लामो समय स्थानीय निकाय जनप्रतिनिधिविहिन हुनु मुख्य कारण हो । जनप्रतिनिधि नहुदा आयोजना कार्यान्वयनको क्रममा जनता र स्थानीय निकायबीच समन्वय अभाव हुन पुग्यो । ‘समस्या देखिदा तत्काल सम्बन्धित पक्षसँग आवश्यक छलफल र समन्वयको अभाव देखियो,’कार्यवाहक मेयर भण्डारी भन्छिन्,‘तीनकुने सुन्दर वस्ती आयोजनाको समस्या समाधान गर्न मैले पहल गर्दा यो महसुस गरे ।’ स्थानीय तहमा निर्वाचित भएपछि उनको नेतृत्वमा तीनकुने सुन्दर बस्ती आयोजनाको विवाद समाधान गर्न पहल भएको थियो ।

समस्याको जड समन्वय र छलफलको अभाव मात्र होइन, कतिपय आयोजनामा कर्मचारीहरुको पनि स्वार्थ मिसिदा विवादमा फसेको अर्थशास्त्री एवं महेन्द्र बहुमुखी क्याम्पसका प्राध्यापक डा.राजेन्द्र शर्मा बताउँछन् । ‘नेपालमा जस्तै योजना बनेपनि भ्रष्टचार, कमिशन व्यप्त छ । आयोजना छनौट तथा कार्यान्वयन एकाइमा रहने मानिसको भेस्टेड इन्टरेष्ट हावी भएपछि विवादमा आउछ,’डा.शर्मा भन्छन्,‘धरानको खानेपानी योजनाकै कुरा गरौं या, तीनकुने वस्ती विकास आयोजना भएको यही हो । स्वार्थ गाँसिए पछि विवाद त भइहाल्छ नी ।’

पुर्वमेयर मेन्याङबो भने स्थानीय निकायमा जनप्रतिनिधिविहिन भएपनि दलीय संयन्त्रको नाममा नेताहरु नै हर्ताकर्ता भएकोले कर्मचारीलाई मात्र दोष दिन नमिल्ने बताउँछन् । ‘दलीय संयन्त्र थियो । हरेक काम, निर्णय मिलेरै(सेटिङमा) हुन्थ्यो । त्यसले कर्मचारीहरुलाई छाडा बनायो, र सिस्टम नै कोल्याप्स भयो,’उनी भन्छन्,‘त्यही भएर जनप्रतिनिधि चुनिएको २ बर्ष बितिसक्दा पनि ट्रयाकमा आउन सकेको छैन ।’

पछिल्लो दशक धरानको प्रत्येक विवादका योजनाहरुमा जनसरोकार मञ्च नेपाल नामको संस्था मुछिने गरेको छ । यो संस्थाको संयोजक कृष्णनारायण पलिखे धरानका पुर्वउपमेयर पनि हुन् । उनी अहिले सक्रिय राजनीतिमा छैनन्, तर यो संस्थामार्पmत बसपार्क, खानेपानी आयोजना, सडक वाइपास, जलाधार र बिगबुद्ध लगायतमा गलत भएको भन्दै सडक आन्दोलनसमेत गर्दै आएका छन् । धरानको विकासमा पलिखेको टिमले भाजो हाल्ने गरेको आरोप छ । तर, पलिखे भने कमाउ धन्दा गर्ने नेता र कर्मचारीले आरोप लगाएको बताउँछन् । ‘हिजो जनप्रतिनिधि नहुदा र आज हुँदामा कुनै फरक भएन, हामीले विकासको होइन, गलत प्रवृत्तिको विरोध गरेका हौं,’उनले भने,‘स्वार्थ नराखी जनताको हित हेरेर काम गर्ने हो भने कुनै विवाद हुदैन ।’

महेन्द्र बहुमुखी क्याम्पस धरानमा प्रध्यापनरत समाजशास्त्री विज्ञान शर्मा लुँइटेल बहुलतायुक्त समाजमा विकासको गतिविधिहरु सञ्चालन गर्न गाह्रो हुने भएपनि सामाजिक सर्वेक्षणको अभावमा योजनाहरु विवादमा पर्ने बताउँछन् । ‘समस्या जनतामा होइन, विकासको योजना ल्याउने र कार्यान्वयन प्रक्रियामा छ, सामाजिक सर्वेक्षणको अभाव छ,’शर्माले भने,‘ठुला योजनाहरु ल्याइदा भौगोलिक र प्राविधिकरुपमा सर्वे त भयो, तर सामाजिकरुपमा सम्भव छ कि छैन, जनता के चाहन्छन् भन्ने हेक्का राखिएन । समस्या यहाँनिर छ ।’

आयोजना सञ्चालन गर्ने क्षेत्रमा सहयोग हुन्छ कि हुदैन ? स्थानीयको चाहना, आकांक्षा के छ ? भन्ने सामाजिक पक्षलाई ध्यान नदिएर योजना थोपर्ने चलनले समस्या भएको शर्मा बताउँछन् । ‘धरानमा अहिले मदन भण्डारी राजमार्गको विवाद छ, यो राजमार्ग आउदैछ भनेर को कोलाई सर्वे गरियो ? सर्वे भनेको इञ्जिनियरले गर्ने सर्वेलाई मात्र ठानिएर नै अहिले विवाद भएको हो, विकास जनताको लागि हो भने उनीहरुको चाहना बुझ्नुपर्छ,’उनी भन्छन्,‘इञ्जिनियरले गर्दा त तलतलै जंगल छेउबाट राजमार्ग लैजादा पनि हुन्थ्यो नि । समाजको बीचबाट लैजानुपर्छ भने समाजमा बसेका जनताको भावना बुझ्नुपर्दैन ?’

धरानेहरुमा साँघुरोपन र अपुर्ण शहर

पचासको दशकमा विकास र जनसहभागिताको नमुना शहरकोरुपमा प्रख्यात धरान पछिल्लो दशक विकासमा विवाद हुने शहर झैं बनेको छ । यसो हुनुमा प्राकृतिकरुपमा साँघुरिएको धरानेहरुको सोच पनि साँघुरो भएको पिण्डेश्वर विद्यापिठका सहप्रध्यापक डा.रमेश घिमिरे टिप्पणी गर्छन् । धरानको राजनीतिक, प्राज्ञिक तथा बौद्धिक क्षेत्रमा पनि साँघुरोपन देखिनु धरानको विकास र समृद्धिको बाधक भएको उनको धारणा छ । ‘धरानको श्रीवृद्धि, विकास र समृद्धिको लागि धरानेहरुमा उदारता, विराट दृष्टिकोण र सकरात्मक सोच देखिदैन । अरु सानातिना राजनैतिक विवादले विकास र समृद्धिको अभियान रोकिनुहुदैन भन्ने सोच नै भएन,’डा.घिमिरे भन्छन् ।

महेन्द्र क्याम्पसकै अर्थशास्त्री एवं प्राध्यापक डा.शर्मा इतिहास लामो भएपनि समाज विज्ञानको सिद्धन्त अनुसार धरान अझै पुर्ण शहर बन्न बाँकी रहेको र त्यही कारणले पनि ठुला आयोजनाहरु विवादमा परिरहेको तर्क गर्छन् । ‘समाज विज्ञानको सिद्धान्तबाट धरानलाई हेर्दा विभिन्न पहाडी जिल्ला, तराई मधेशका जिल्लाबाट बसाई सरेर आएका मानिसहरुको बस्ती हो, बेग्ला बेग्लै जिल्ला, बसोबास, समुदायबाट आएका मानिसहरुको सोच फरक फरक हुनु स्वभाविक हो, त्यसैले धरानको एउटा साझा सोच बन्नै बाँकी छ,’उनी भन्छन्,‘फरक ठाउँबाट आएकाहरुको आफ्नै ठाउँ अनुसारको आआफ्नो स्वार्थ र चासो हुन्छ, र अस्थीर भइरहन्छ ।’

अमेरिका निर्माण हुदा युरोपका थुप्रै देश, क्यारेबियन र ल्याटिन अमेरिकाका देशहरुबाट मानिसहरु बसाई सरेर अमेरिका बनेपनि डेढ सय बर्षसम्म द्धन्द र अस्थीरता भएको डा.शर्माको भनाई छ । ‘अमेरिकाले स्थीर शासन पाएको सय बर्ष मात्र भयो । अहिले धरानमा पनि त्यही अवस्था छ । जबसम्म धरानको साझा सोच र मनोविज्ञान बनेर ठुलो शहरको आकार ग्रहण गर्दैन, तबसम्म यस्तै भइरहन्छ,’डा.शर्माले भने ।

राजनैतिक नेतृत्वको खडेरी

धरानको राजनीतिमा सधै वामपन्थी(कम्युनिष्टहरु) हावी हुदै आएको छ । यहाँ पञ्चायतकाल, बहुदल र २०६२/०६३ पछिको लोकतान्त्रिक गणतन्त्रमा पनि भएको चुनावमा कम्युनिष्टहरुले नै जितेका छन् । सधै कम्युनिष्टले जितहासिल गर्दै आएको भए पनि राष्ट्रिय छवि वा पहुँच राख्ने नेता भने धरानले जन्माउन सकेको छैन । सांसद वा नगरमा जितेकाहरु कोही पार्टी फेर्दै हिडे, कोही राजनीतिबाट नै ओझेल भए । यसको असर समग्र धरानको राजनीति, विकास र समृद्धिमा पर्यो । हुन त २०४८ सालको आम निर्वाचनमा धरान(सुनसरी क्षेत्र नं १)बाट स्वर्गीय मनमोहन अधिकारी निर्वाचित भएका थिए । पछि उनी नेपालको प्रधानमन्त्री पनि बने । तर, उनको राजनैतिक विरासत धरान थिएन । त्यसपछिको निर्वाचनमा उनी यहाँबाट उठेनन् ।

धरानबाट संसदमा निवार्चित सांसद लिला श्रेष्ठ सुब्बा उपसभामुख भइन् । तर, धरानको राजनीतिलाई डोर्याउने नेतृत्वकोरुपमा स्थापित भइनन् । उनको पनि निधन भइसकेको छ । उनी पछि निवार्चित सांसद कुन्ता शर्मा राजनीतिभन्दा पनि साहित्य सृर्जनामा सक्रिय छिन् भने २०६४ को संविधानसभा चुनावमा तत्कालिन माओवादीबाट जितेका किरण राई पार्टी फुटेसँगै गुटको पछि लागेर हराए । पञ्चायतकामा सहायक मन्त्री भइसकेका कृष्णकुमार राई गणतन्त्रमा एमाले प्रवेश गरेपछि २०७० को दोस्रो संविधानसभा चुनावमा विजयी भए । तर, उनी पनि धरानको राजनीतिलाई डोर्याउनसक्ने अवस्थामा छैनन् ।

स्थानीय निकायमा नेतृत्व गरेका नेताहरुको अवस्था पनि उस्तै रह्यो । प्रजातन्त्र पछिको पहिलो मेयर ध्यानबहादुर राई पार्टी(एमाले) फुटेसँगै पार्टी परिवर्तन गर्दे गए । पछिल्लो समय अशोक राईको पछि लागेका उनी समाजवादी पार्टीमा पुगेका छन् । २०५४ मा मेयर भएका मनोजकुमार मेन्यांबो धरानमा ड्यासिंग भएका, निर्णय क्षमता भएका र नेतृत्व गर्न सक्ने नेता मानिन्थ्यो । तर, उनी पनि लामो समय राजनीतिमा निष्क्रिय बसे । २०६४ को संविधानसभा निर्वाचनमा तत्कालिन माओवादी उम्मेदवारसँग हार व्यहोरेपछि उनले राजनीतिसँग नाता टुटाइसकेका थिए । पछिल्लो समय उनी नेकपाको प्रदेश कमिटिमा छन्, तर यतिबेलासम्म धरानले ठुलो मुल्य चुकाइसकेको छ । धरानको दुर्भाग्य, एक बर्ष अघि निवार्चित मेयर तारा सुब्बाको निधनले पनि धरान उपमहानगरपालिका नेतृत्वविहिन अवस्थामा छ । 

पिण्डेश्वर विद्यापिठका सहप्राध्यापक डा.घिमिरे पनि समाज विकासको केन्द्रविन्दु राजनीति नै भएकोले हरेक क्षेत्रको विकास हुन दिने कि नदिने भनेर निर्धारण पनि राजनीतिले नै गर्ने बताउँछन् । तर, धरानको सन्दर्भमा भने राजनीतिक क्षेत्र साँघुरिएको उनको ठम्याई छ । ‘धरानको राजनीति क्षेत्र नै साँघुरिएको छ, यहाँ राष्ट्रिय नेताको खाँचो छ । विराट राजनैतिक नेतृत्व जन्मिन सकेको छैन,’उनले भने ।

अर्थशास्त्री डा.शर्मा पनि केन्द्रसम्म पहुँच राख्ने, धरानको राजनीतिकलाई डोर्याउन सक्ने र ड्यासिङ व्यक्तित्व कोही पनि जन्मन नसकेको बताउँछन् । राजनीतिक चेतना जत्रो बोकेपनि केन्द्र हल्लाउन सक्ने वा केन्द्र दंग्याउन सक्ने राजनैतिक व्यक्ति धरानमा नहुनु विडम्वना भएको शर्माको भनाई छ । ‘धरानमै जन्मिएका, यहीका आदिबासी कोही पनि राजनीतिमा स्थापित भएनन्,’उनले भने ।

धरानका पुर्वमेयर मनोज मेन्याङबो पनि दीर्घकालिन भिजन बोकेका नेता र जनप्रतिनिधि धरानले पाउन नसकेको स्वीकार गर्छन् । सर्वमान्य नेतृत्वको खडेरीले धरान धिमा गतिमा हिडेको उनको बुझाई छ । ‘धरानेहरु भिजनलेस भयौं, सपना नभएको मान्छेले के गर्छ ?’मेन्याङ्बो भन्छन्,‘सर्वमान्य नेतृत्वको विकास हुन सकेन । यहाँ त कसैले कसैलाई नगन्ने, तर बुझेको पनि केही छैन । राम्रो काम गर्न खोज्दा खुट्टा तान्ने प्रवृत्तिका भए ।’

धरानकी कार्यवाहक मेयर भण्डारी पनि धरानमा गलत राजनीति र धरानको विकास नचाहने समुह हावी हुन खोजेको बताउँछिन् । यसले धरानलाई सधै अस्थीर बनाइरहन खोज्ने र विकास नचाहने तत्व हावी हुने उनको धारणा छ । ‘धरानलाई विवादमा अल्झाइरहन चाहन्छन्, र विकासमा अघि बढ्नै दिदैनन्, यो काम लाग्ने राजनीति होइन,’उनी भन्छिन्,‘यो प्रवृत्तिलाई चिर्दे सबैसँग समन्वय गरेर विकासका आयोजनाहरु अघि बढाउदैछौं ।’

आवश्यक समन्वय र साझा मञ्चको खाँचो

धरानको विकासका आयोजनाहरुलाई विवादरहित बनाउन आवश्यक छलफल, समन्वय गर्नुपर्ने विज्ञहरुको सुझाव छ । त्यसको लागि साझा मञ्च निर्माण हुनुपर्ने उनीहरु बताउँछन् । ‘साझा मञ्चहरु बन्नुपर्छ, निरन्तर छलफल र आपसी परामर्श हुनुपर्छ, विज्ञहरुको उपयोग गर्नुपर्छ, विकास सम्भव छ,’डा.शर्मा भन्छन्,‘अहिले नै हामीले सिड्नी, संघाई जस्तो पुर्ण शहर बन्न चाहेर हुदैन, समय लाग्छ ।’

पुर्वमेयर मेन्याङबो आफ्नो कार्यकालको स्मरण गर्दै धरानको विकासमा पक्षविपक्ष नभएको र सबै मिलेर धरान बनाउन लागिपरेको बताउँछन् । नगरको नेतृत्व गतिलो हुनुपर्ने उनको भनाई छ । ‘नगरको नेतृत्व पनि गतिलो हुनुपर्छ, धरानेहरुलाई एकजुट बनाउनुपर्छ, त्यस्तो वातावरण तयार गर्नुपर्छ,’मेन्याङबो भन्छन्,‘नत्र नगर धिमा गतिमा चल्छ, जति विकास हुनुपर्ने हो हुदैन ।’

पिण्डेश्वर विद्यापिठका सहप्रध्यापक डा.घिमिरे राजनीतिक स्वार्थलाई नभै धरानको समृद्धिलाई केन्द्रमा राखेर अघि बढ्नुपर्ने बताउँछन् । ‘राजनीतिक स्वार्थ हासिल गर्ने कुरा मात्र होइन, समग्र समाज विकास र सभ्यता विकासको अभियान हो । विगतलाई केलाएर उदार दृष्टिकोण बनाउनुपर्छ, र समृद्धिलाई केन्द्रमा राख्नुपर्छ,’डा. घिमिरेले भने ।

विगतमा आयोजनाहरुमा विवाद र विरोध भएपनि अहिले धराने जनताहरु बहुआयामिक र महत्वपुर्ण योजनाहरुमा विवाद गरेर जानुहुदैन भन्ने निष्कर्षमा पुगिसकेको कार्यवाहक मेयर भण्डारीको दाबी छ । ‘हामीले शुरु गरेको नगर गौरवको आयोजनाहरुमा त्यस्तो विवाद छैन । जनता आफैले पुरानो बजार, देशीलाईनमा घर भत्काएर बाटो विस्तार गर्न सहयोग गरे,’उनले भनिन्,‘जति ठुला योजनाहरु सञ्चालन गर्दैछौं, त्यो योजनामा जनतालाई सहमत गराएर, उपभोक्तालाई साथ लिएर अघि बढ्दैछौं ।’ जनप्रतिनिधि नहुदा योजनाहरुबारे व्यापक छलफल नहुदा विश्वासको संकट भएको उनको बुझाई छ । ‘अहिले जनप्रतिनिधि आएपछि ग्याप हटेको छ, विश्वास जाग्दैछ,’उनले भनिन् ।

स्रोत: नागरिक पुर्वेली